Zondag 21 november de trip naar Barra Grande

Gisteren zijn we van locatie gewisseld. Een kleine trip naar Barra Grande, relatief kleine trip, drie (3!) uur door mekaar gerammeld langs alle kanten in de jeep. Eerst waren er nog wegen, maar ook die verdwenen met de tijd. De airco stond op, maar gezien we op de zon en warmte gekleed zijn, wordt dat behoorlijk fris in de auto, neem daar bij nog luide Braziliaanse muziek en dan heb je de sfeer in de auto. Het was een kleine beproeving, maar de ergste moet volgende zondag nog komen, zes (6!!!!!!!) uur terug naar de luchthaven. We kijken er zo naar uit dat we gevraagd hebben wat een vlucht met een helicopter zou kosten, antwoord kennen we vandaag. Moet ook wel een mooie vlucht zijn (mogelijks wat hobbelig door de wind) maar zo boven de kustlijn vliegen (ik schat 350 km) moet echt wel de moeite zijn. Ik hoop dat het betaalbaar is. One Life, live it (OLLI!). 
 

Na veilig (dit keer hebben we ook maar één koe op de weg tegengekomen, maar meerdere ezels, paarden, geiten en zelfs varkens) te zijn toegekomen in onze Possada, zijn we even tot rust gekomen. Possada Camurupim is echt fijn (zie de foto's), vlak aan de zee, twee kamers (José slaapt een beetje verder in zijn eigen huis). Onze possada is mooi ingericht, maar stel je niet te veel voor, t is heel simpel, maar daarom ook zo mooi. Warm water hebben we niet in de douche, is ook niet nodig t is hier meer dan warm genoeg. Wat wel een beetje moeilijk te begrijpen is, het stikt hier van de vliegen, zeker s morgens tijdens het ontbijt (kijk even naar de foto van de cake!!, er is hier een ouder vrouwke dat kookt) niet te doen. Maar echt een mooie plaats (als we mogen van het thuisfront komen we met bernard en Charlotte hier ook naar toe). We zitten aan het strand, betekent, even voelen hoeveel wind er is, juiste kite kiezen, en hop het water op. De drukte viel goed mee, t was zondag dus ook veel locals, ben benieuwd hoe het vandaag is. Mooi choppy water, geen al te strakke wind (ik heb de Nomad 9 gebruikt voor de kenners) en me flink geamuseerd gedurende twee uur. Klein probleempje gehad met een dikke kale man die het niet beter vond zijn kite in de mijne te sturen, en dan nog zo slim (!) was om zijn safety line van zijn harnas los te maken. Zijn kite is een paar kilometer verder aangespoeld. Mijn safety release is losgekomen (vermoedelijk achter het bordje blijven hangen), maar ben relatief probleemloos aan de kant geraakt (met dank aan Bernard die me honderdduizenden keren gezegd heeft om in dat soort situaties rustig te blijven, jullie merken dat mijn zelfvertrouwen op een hoog niveau zit, maar hopen dat het zo blijft), Ales netjes in orde gemaakt en dan maar een flinke Stella (2 euro voor 0,5l) gaan drinken in de strand bar (zeker niet veel bij voorstellen, als t lukt maken we straks wat foto's). Maar het stelt wel tot nadenken, want als je dergelijk probleem diep in de zee aan de hand hebt, is rustig blijven veel uitdagender en ook terug aan de kant komen een grotere opgave.  Het blijft toch wel een sport met een beetje risico. José vertelde gisteren dat hij er eens drie uur over gedaan heeft om terug aan de kant te komen, compleet op, moe en kilometers verder van waar hij vertrokken was, kite opgeplooid (stuk) en op zijn bordje zwemmend naar de kant, ik mag er niet aan denken.

Voor de niet kenners even wat toelichting over de nummers (maat) van de kite. Een 7 is een kleine kite die we met veel wind gebruiken (maar ook afhankelijk van je gewicht, als ik een 7 gebruik zal Charlotte een 5 nodig hebben) te minder de wind, te groter de kite wordt maar ook wat trager in sturen en minder prettig. Aan de Belgische kust gebruiken we meestal 9, 10 en 11, Max 12 daarboven is er geen fun meer aan.

Enfin een heel fijne dag. Ik geniet verder en neem maar weer een massage (ik moet het kiten tenslotte 12 dagen volhouden, niet eenvoudig voor iemand van net net geen 58), ze worden nog goedkoper, 25 euro (maar ik geef wel wat tip) en dit keer echt subliem, ben zelfs in slaap gevallen toen mijn rug aan de beurt was. 

Nadien zijn we wat gaan eten in t dorpje samen met José en zijn vrouw. T is toch ne snoeper, zijn Braziliaans vrouwtje is 32, hij bijna 45, en ik kan wel een paar redenen verzinnen waarom hij voor haar gekozen heeft. Even een opmerking tussendoor, ik denk dat lingerie hier heel duur is, want de hoeveelheid die de vrouwen aanhebben is bijzonder klein en dat kan volgens mij enkel aan de prijs liggen. Ik heb voor de volledigheid ook maar een foto van de gastvrouw in onze Possada toegevoegd. 😇

Om 23h bed in, genoeg rust is belangrijk. T is wel heel warm op de kamer en zonder het muggennet moeilijk. Maar goed geslapen en om 8h mijn dagelijks FaceTime gesprek met Martine. Ook nog vergeten, blijkbaar heeft ze zaterdag bloemen gehad van een aanbidder, dat die aanbidder maar wacht tot ik thuis ben, ik ben ondertussen namelijk één brok afgetrainde spieren. 😂

Vandaag blijven we voor de deur kiten (de wind is matig maar doenbaar), morgen gaan we naar een binnenmeer en woensdag staat een topdag op programma, dan gaan we naar de Delta. Opnieuw met jeep en dit keer ook boot (Charlotte kent dit!)

Groetjes