Laatste dag in jericoacoara - 20 november

Ik weet niet zo heel goed hoe we deze dag moeten beschrijven. 
Een dag van veel wind en zon.

Een dag van  vlak water maar ook van mooie golven (Belgische kust in de zomer, maar wat warmer)

Eigenlijk een rustige dag

Deze morgen kwam Yaron me zeggen dat mijn bar en lijnen niet hersteld waren. Die man had te veel werk. Ik zag de bui al hangen, en dacht dat het een triestige dag zou worden. Maar we hebben weinig keus en moeten het maar ondergaan hier. Terug de auto in (die is volgens mij naar de kl... op het einde van onze trip) en naar een nieuwe locatie. Mooie locatie, strakke wind, vlak water. José geeft me een 8 van hem, ik twijfel want wil liever mijn kites gebruiken, maar ik onderga. Soms hebt ge gewoon niks te zeggen in t leven en moet ge het maar nemen zoals het komt. Ik wat onzeker t water op. Was me dat een meevaller, die kite was echt top. De deuk in mijn vertrouwen gisteren was zeer snel hersteld. Ik heb me gesmeten, gegooid, getracht fantastisch op de foto's te staan (jaja, de fotograaf is er nog steeds). Het was gewoon weg formidabel. Ik dacht hier zouden die twee snotapen van mij zich nu alle twee eens kunnen uitleven, de één al gekker dan de andere. Een droom, het water voor ons alleen, helemaal alleen.  Ondanks de dagelijkse massage, komt er ook wel wat vermoeidheid op bij mij, tenslotte een paar dagen na al bijna 58. Maar t is te fantastisch om vermoeidheid te voelen.

José stelt voor om een downwinder te doen naar de spot waar we eerste dag waren en daar een klein lunchke te nemen. Eten gaat er altijd in bij mij, zeker met al deze inspanningen. Nu een downwinder is niet moeilijk, maar t is gewoon tegen alles in wat ze u geleerd hebben, niet tegen de wind ingaan, niet drukken op de benen, met de wind mee. Wat een gekloot, mijn natuur komt dan snel boven, ergernis speelt op, frustratie. Maar, maar, ik heb me kalm gehouden, slechts een paar keer hard gevloekt, verder me geconcentreerd en gedacht aan mijn twee kinderen die dan altijd zeggen "pa blijft rustig". Ik dus rustig gebleven, allee nagenoeg rustig en drie kwartier later ben ik toegekomen waar ik moest zijn. Totaal opgelucht en fier, hebben we weer netjes gedaan. Kokosnoot gedronken, iets speciaal gegeten (soort yoghurt zonder melk met fruit en is ijskoud, eigenlijk heel verrukkelijk en geen dikmaker). Wat gelummeld, pintje gedronken en terug t water op. Fijne sessie, niks verkeerd aan, maar gewoon, allee ja gewoon gewoon. Ruw water is ook fijn als het 28gr is, dan is alles veel gemakkelijker. Ze hebben dan voorgesteld om terug  naar het hotel te kiten, een downwinder van een dik uur. Dat heb ik me laten passeren. Ik ken dat, al te vaak meegemaakt, ik zal ze nog eens iets laten zien en dan misloopt dat en loop je een nieuwe deuk op. Ik dacht, Jan wees verstandig, neem die jeep en rij terug. Heb ik ook gedaan, waardoor ik nu tijd heb om mijn ontelbare volgers weer van een verhaaltje te voorzien.

ik heb wat foto's bijgeplaatst, en op exclusief verzoek van mijn lief vrouwtje ook een paar van de zonsondergang hier. 
Vandaag geen massage, gewoon even rusten en wat eten. Morgen vertrekken we naar Barra grande, 2,5 a 3 uur (alles is hier relatief) met de auto. Moet ik nog vermelden, de auto lijkt eerder op een zandbak, er is er ene van ons (ik niet !!!) die een venster heeft laten openstaan terwijl we aan het kiten waren, het zicht binnenin is vreselijk. Een geluk dat het de mijne niet is.

Om te concluderen, wat voor dag was het vandaag:

een rustige dag

een topdag

een dag waar de deuk helemaal is verdwenen en het zelfvertrouwen gegroeid is en de back roll nabij komt

ik geniet, ik leef en allemaal omdat mijn madam me dit gegund heeft. Dank u Martine!!