Het einde nadert

Na een paar dagen te weinig wind, is gisterenmiddag de wind wat beginnen aan trekken. Vandaag begon beter dan de vorige dagen, maar niet zoals het hoort en niet zoals de eerste week. Maar een mens moet tevreden zijn met wat hij krijgt. T kwam me eigenlijk allemaal wel heel goed uit. Mijn darmen hebben twee dagen bijzonder moeilijk gedaan, het kiten zou daar niet echt goed aan gedaan hebben. Mijn blaren op mijn voeten (vooral rechts) begonnen er toch wat vreemd uit te zien, ook hier was rust goed.

Maar ge kunt u hier geen dagen bezig houden als het niet waait. Ja, alle mails bijgewerkt, maar toch veel verveeld. Maar onze Daniel (de manger van de kite school hier) zei me vanmorgen dat ik kon doen wat ik wou, maar dat hij me een 15 ging geven en ik het water op moest. Een 15, dat betekent 15m2, dat is ongeveer voor iedere 5kg van mijn gewicht 1m2 kite!! Dat is zoals ne tanker, dat beweegt heel traag, een kleine kite daarentegen draait veel sneller en reageert veel sneller. Ik ben niet de snelste in het bewegen van een kite, dus dat zit tegen mijn systeem. Dik tegen mijn goesting ben ik het water opgegaan. En ja, ge denkt dat de kite al naar rechts aan het gaan is, maar hij staat nog gewoon op 12uur. Een beetje zoals Giuliano skiet, met een heel grond kamion stuur. Ik denk wat ne shit. Maar na een paar minuten begon ik die kite ook wel te begrijpen (ge hoort het goed, daar zit een ziel in en ge moet daar mee spreken). En wat een lol, het was eigenlijk fantastisch. Een voordeel van een grote kite is ook dat als ge omhoog gaat, ge ook echt omhoog gaat en lang omhoog blijft. Ge moet daar wel mee opletten als ge wat kort aan de kant bent, want dan komt het strand wel heel snel. Maar ik heb plezier gehad, daar doen we het allemaal voor.

Ondertussen was Yaron toegekomen, en die had ne 13 bij. Dat is twee meter minder, de wind was wat aangetrokken, dus dat ging nog beter worden. Ik moet zeggen, dit was misschien wel de beste sessie ooit die ik gehad heb, in totaal 2,5 uur de gas vol open, van alles uitgeprobeerd, me zeker niet ingehouden, en diegene waar ik van dacht dat ze beter ergens anders gingen kiten, redelijk agressief laten ophoepelen. Ge voelt de energie uit uw benen lopen, maar opgeven, niks van deze keer, daar ging het te goed voor. 

Uiteindelijk na 2,5 uur toch een pauze genomen. Ik denk dat ik minstens 20 minuten heb zitten uit hijgen, vol adrenaline nog zat, maar volledig kapot, echt kapot. Een cola zero en een açai genuttigd. Ter info, die açai bevat blijkbaar wel veel calorieën, maar t zouden goeie calorieën zijn want ze komen van een vrucht uit het regenwoud. Tussen de lijntjes door begreep ik wel dat te veel eten van dat ding en niet veel sporten toch wel eens zou kunnen leiden tot extra kilo's. Alles natuurlijk in de voorwaardelijke wijs, want wij eten daar niet te veel van en wij sporten zeker niet te weinig, en die kilo's liggen in de wc.

Ge leeft maar één keer, dus moe of niet, terug t water op. Den Duits (hij valt wel een beetje mee) zat ook op t water. het was mij al opgevallen dat hij steeds heel kort bij de rotsen ging kiten. ter uwe info, op ne meter of 300 à 500 diep in de zee zit een redelijk grote rots partij, ge kunt ze niet missen. De Yaron had dag één al gezegd dat ik daar niet te kortbij moest komen want de stroming daar nogal gevaarlijk is. Dus ik bleef daar steeds netjes ver vandaan, die Duits nooit. Ik begreep er niks van (terwijl ik toch zeker ben dat ik slimmer ben dan nen Duitser, ik spreek hier als ervaringsdeskundige). Tot vandaag, vandaag is het fout gelopen. Natuurlijk wat te kort bij de rotsen, boardje uit, hij op de rotsen, board op de rotsen. Ge ziet dat allemaal van op nen afstand gebeuren, maar gaan helpen is een heel moeilijke zaak en voor mij niet haalbaar. Hij heeft daar zeker een half uur liggen sukkelen, wat van de rotsen af blijkbaar zonder board, terug op de rotsen om zijn board te zoeken. Enfin, hij is terug aan land geraakt en vandaar recht naar den doktoor (minstens 3 à 4 draaitjes in zijne voet was het verdikt volgens Daniel). Ik denk, een geluk dat ik goe geluisterd heb, ik heb enkel blaren.

Zelf ben ik er dan ook maar af gegaan, de zee was weer bijzonder fors en de jus was uit de benen. Bovendien ging de dochter des huize (ge weet wel de tweevoudige (eigenlijk3, eentje bij de jeugd) het water op. Nadat ik met de twee beste golfers van België gespeeld heb, heb ik gezegd dat ik niet kan golfen. Awel, vandaag kan ik zeggen dat ik ook niet kan kiten. Maar na de voetbal van gisteren gezien te hebben, denk ik wel dat ik ooit een goeie voetballer geweest ben. 😂

We gaan morgen proberen er nog zo een top dag van te maken (voor diegene die zich zorgen maken: ik blijf voorzichtig). En dan wordt het stilaan tijd om de kitebag in te pakken, de valies in te pakken en richting thuis te gaan.

Dus een fantastische dag, maar ik moet er bij zeggen, hij is eigenlijk nog veel beter. Ons An heeft vandaag gemeld dat we vandaag onze 150ste winkel hebben opgestart  en dat op 14/12 we nummer 151 opstarten. Awel, heel dikke chapeau. Grote dankbaarheid. 

Ik ga mijn kip met rijst eten en dan proberen een goeie nachtrust te hebben. Stilaan begin ik te denken aan de pasta die charlotte gaat klaar maken maandagavond. 

Maar feit is, zolang ik kan (en mag natuurlijk) wil ik dit avontuur blijven meemaken. Brazilië blijft een paradijs om te kiten. En hoeveel mensen van over de hele wereld dat ge hier tegenkomt. Morgen misschien eens het verhaaltje van de Litouwse Maria vertellen.