Brazilie 2023, 24h for departure

Zoals de meesten van jullie weten is mijn Brazilië verhaal in juli 2021 in Portugal gestart. Toen waren we op vakantie en werd aangeboden om mee op kite trip te gaan met een organisatie van het hotel. Uiteindelijk waren we maar met zijn twee aangevuld met de eigenaar van het hotel, Zé Sampaio en local top kiter Yaron Moura (te volgen op instagram voor diegene die dit wensen). Het was een reis die volledig mijn verwachtingen overtroffen heeft en me deed beloven dat ik dit opnieuw zou doen. Het was in de begin maanden van mijn "zogezegde pensionering", dus ik zou heel veel tijd hebben om opnieuw richting Brazilië te gaan. Maar de "tijd" werd een probleem, maar daarover straks wat uitleg.

Een kleine sprong naar kerstmis 2023. Op die dag kreeg ik een bijzonder mooi cadeau van mijn vrouw, een kerstkaart. Je gaat zeggen een kerstkaart? Niks bijzonders! Jawel heel bijzonder is de inhoud: maximaal 3 weken Brazilië. Ik heb me beheerst, ingehouden, veel geduld gehad, maar in maart 2023 kon ik me niet meer beheersen en heb per direct de vluchten en de lodge geboekt, mijn vriend Yaron gezegd dat ik al onderweg was (beetje overdrijven mag altijd) en hij zich best al zou voorbereiden. Natuurlijk van maart tot nu is lang, heeeeeel lang. T is als een jonge gast die naar zijn eerste lief zit te kijken en denkt aan alle mogelijkheden maar zij die er nog niet klaar voor is.

Maar al is het langzaam, de tijd kruipt en vandaag zijn we minder dan 24 uur voor mijn vertrek. Sommigen weten hoe ik hier naar uitgezien heb, want de laatste maanden waren bijzonder stress vol. Mijn zogenaamde pensionering is wat anders uitgevallen. Er zijn hele fijne zaken op het pad gekomen, denk aan Fiorelli, het postgraduaat vastgoedkunde, de eerste stappen in het vastgoed, allemaal bijzonder aangenaam. Maar die onnozel Duitsers die hebben roet in het eten gegooid. T is allemaal ook een beetje mijn schuld. Als ik niet gezegd had dat ze de ceo maar moesten buiten gooien en dat ik wel even de zaken op orde kwam stellen, dan was het helemaal anders geweest. Maar ja, dan waren we nu met de chocolade ook absoluut zeker failliet. Het heeft (en nog steeds) op mijn systeem gezeten. De stress was bij zijn momenten bijzonder hoog, het zicht op mogelijke oplossing echt laag, de hulpvaardigheid van de Duitsers was nul en hun eigen ego heel hoog. Maar na sinds maart ongeveer 35.000 km heen en weer Wolfsburg of Leipzig gereden te hebben, helemaal tegen mijn natuur in (meestal) rustig gebleven te zijn, mijn zin toch doorgeduwd, een tweede ceo minder te hebben en de derde zit ook op de wip ( ter info na de eerste ceo hebben we er 2 gelijktijdig als duo tijdelijk aangesteld die dus straks ook zullen weg zijn), komt er schot in de zaak. We hebben echt voor de afgrond gestaan. De herfinanciering heeft mijn halve zomervakantie beïnvloed, maar is rond. Het werkkapitaal begint aardig te dalen en daardoor verbetert onze cash positie alle dagen en de financiële resultaten raken op niveau. Maar belangrijker, de medewerkers (buiten de twee ceo's, peppie en kokkie) gaan mee en beginnen echt opnieuw geloof te hebben. We zijn er nog niet, maar de kans dat het goed komt is al meer dan 50%.

Terug naar Brazilië. Morgen vertrekt de ouwe, want oud wordt hij nu wel, bij zijn terugkomst komt ook de nieuwe voordeur. Zestig jaar, t kan al tellen. Maar binnenin voelt hij zich nog dertig (alléé 40 maximaal) en hij is er helemaal klaar voor. De kite tas is al twee weken helemaal ingepakt (twee bordjes, 4 kites, een harnas, twee baren en een pomp), de kleren liggen al een week te wachten op de valies.

Der zit wel nog een stress momentje aan te komen, dat is de klote vlucht. Toch wel weer minimaal 24 uur onderweg voor ik er ben, waarvan lang in de vlieger. En over de vlieger kan ik me druk maken. Zit hij niet te vol, heb ik wel een goeie plaats, kan ik wat slapen, mijn handbagage gaat toch wel een plaats vinden, komen de valiezen aan. Stress voor den ouwe. Maar die probeert dan maar mits kleine opleg naar business te gaan. Driemaal helaas, ze hebben bij TAP een fantastisch nieuw systeem, je kan bieden, ze laten zien hoeveel man dat doet en wat het hoogste bod is. Ge kunt het raden, t werd niks, ik ben niet bereid meer dan 1000 euro op te leggen voor alleen nog maar de heenvlucht. Dan maar anders denken! Vanmorgen vroeg een belletje gedaan met de vriendelijke mensen van TAP, blijkt dat de vlucht in "comfort" (en dat had ik wel geboekt) helemaal niet vol zit, die man wat aan zijn neus gepeuterd en zodoende een plaatsje bemachtigd waar ik minstens 2 zeteltjes voor mij heb (in t beste geval 4!!). Nu maar hopen dat het zo ook gaat uitdraaien. Verder ook even priority check-in zodat ik niet als een idioot weer een uur op voorhand in die rij ga staan. Ik heb in mijn leven ontzettend veel gevlogen en eigenlijk haat ik het. 

Dus den ouwe is er klaar voor. Woensdagmorgen staat mijn vriend Yaron aan mijn lodge en begint de kite vakantie. Ik heb me voorgenomen om er voor 200% in te vliegen (in dit geval ook letterlijk te nemen). Ik ga me 12 dagen vol in de wind gooien, me niet inhouden en met af en toe wat frustratie omdat niet alles zal lukken toch vol genieten. En wind geven ze alle dagen, de temperatuur is 34° overdag en 24° 's nachts, het zeewater 31°, wat moeten we nog meer hebben.

Ik probeer jullie af en toe op de hoogte te houden van de reis. t zal op mijn wijze zijn, dus commentaar op schrijfstijl, dt fouten of wat dan gaan niet helpen want ik ben te oud om nog te veranderen. Voor diegene die zich al ongerust maken, niet doen. Ik ben zeker van plan terug te komen, want op het thuisfront is het ook goed en komt er straks weer veel op ons af. Een zoon die gaat verhuizen, een dochter die misschien een ei legt over waar ze (tijdelijk) gaat wonen, de bloemen die een vaart nemen, Jochen die begint te bouwen, maar zeker ook mijn ouders die weer opgelucht gaan zijn als ik veilig en in één stuk weer thuis zal zijn. En dan is er nog Martine die de volgende twee weken me iedere morgen gaat missen. 😇