Hier doen we het voor

Gisteren was een fantastische dag. Je voelde het 's morgens al, de zon, de zee, de wind. Alle spierpijn was weg. Yaron zou tegen 12h komen kwestie van hoog water te hebben. We zouden wat verder (45 min met de buggy dooreengeschud worden) naar een kleine lagune gaan die onderloopt bij hoog water. Knie hoog diep. En dat het hoog water was hebben we geweten, volle maan en springtij.

Prachtige spot, niet al te veel volk en naar mate het water opkomt, meer en meer plaats. Voor je aan de spot komt neem je even een ferrietje (niks bij voorstellen) om de river over te gaan.

 Ik had me voorgenomen om twee zaken te leren die dag:

- position switch (niet te verwarren met safety first), kleine sprong en bij landen direct de andere kant uit. T is er niet helemaal uitgekomen, maar een geluk dat het hoog water was want anders denk ik dat de hele lagune in geslikt had en ze leeg was. Maar er is hoop, het gaat lukken

- in plaats van met het gezicht (en je voorkant) naar de kite te kijken, met de rug (dus op de tenen duwen op t board ipv op de hielen). Best lastige positie, want je moet de heupen volledig doordraaien weg van de kite, wat zeer vreemd aanvoelt. Maar halleluja, het gaat, met de wind mee, tegen de wind in, met de neus voorop in t water, het bord 20m achter gelaten, ge noemt het, ik heb het allemaal meegemaakt. Maar je leert niks zonder vallen en weer opstaan. Dus het gaat!! De wind blijft fors, soms zeer fors, maar het stoort me niet. In tegenstelling tot eerder, ben ik op tijd gestopt want de overmoed is altijd nabij. Alhoewel het water veel rustiger is en je veel minder snel moe wordt, toch verstandig blijven en tijdig stoppen. De dag kon niet meer stuk. 

Yaron had natuurlijk al lang honger, dus wij een stukje eten. Ge geraakt dan niet meer waar je zijn moet omwille van het hoge water, maar we zijn langs de bovenkant in t dorp geraakt. Grote festiviteiten (ik dacht eerst dat het mijn ontvangst was) maar blijkbaar doen ze bij hoogwater en volle maan een  zeilwedstrijd onder de dorpelingen. Veel plezier en volk daar. In de lodge een açaí en wat gegrilde octopus gegeten met een kleine corona. Veel eet ik hier eigenlijk niet, wel mijn pintje, cola en een caipirinha 's avonds. Ik kom afgetraind naar huis!

Zoals gezegd, een prachtige dag. Maar wist ik dat er nog een avontuurtje ging komen. 

We konden daar niet weg voor 17.15 omwille van het hoogwater. Ge moet weten dat het dan al begint te schemeren. Dus wij met de buggy naar de ferrie (daar gaat just ene buggy op). Onderweg staat echter een buggy in panne, een andere gestopt om te helpen, dus die van ons stopt ook. Fantastisch, zijn linker wiel staat naar links gedraaid, het rechter naar rechts. Ik denk amai, hebt dat hier aan de hand. Maar gene paniek te merken. De krik kregen ze er niet onder, dus ne flink dikke tak, drie man op de tak en dan de krik er onder. Ik stel me de vraag waarom, volgens mij is dat nauwelijks op te lossen. Maar vergis u niet, plantrekkers zijn het. Ze prutsen die stang weer over de andere (de ene  glijdt in de andere maar zit dan normaal vast), ze nemen een reserve gas kabel (dat hebben ze dan weer wel bij) en maken een constructie waardoor na een kwartier dat ding weer kan vertrekken. Indrukwekkend, echt waar. Yaron die dan zegt dat het tijd wordt, want de muggen komen op (zaten doen nog in mangroven) en die beesten zijn niet ongevaarlijk.

Dus wij weg, toch fantastisch om zo iets mee te maken, meer kan het niet meer zijn, hier doen we het toch allemaal voor, flink kiten en wat avontuur. De ferry op, de rivier over en weer weg. t minste dat was het plan, want na 100m de eerste duin, onze chauffeur mis schakelt zich, dus halverwege de duin staan we stil. Niks meer naar voor, maar den achteruit is precies ook kapot. Dus de anderen die ook geholpen hadden daarvoor reden achter ons, met vereende krachten (5 man) hebben we geduwd, getrokken en uiteindelijk losgeraakt. T wordt dan ook donker. Onze chauffeur is er niet meer gerust in want er komen nog zo van die duinen. Het gaat een lange rit worden vrees ik. Een geluk dat t volle maan was en we toch iets zagen. Na Yaron afgezet te hebben, wij twee verder. Ik kan u zeggen, ge moet niet te veel meer nadenken dan, donker, door de zand, door de duinen, moederziel alleen met ne chauffeur die ge niet kent. T is niet aangewezen voor angstige mensen. Maar ipv van 45 min hebben we er in totaal net geen 2 uur over gedaan, ondertussen een buggy gerepareerd, een buggy uit de zand gehaald en eigenlijk wel veel plezier gehad, want die chauffeur was echt vriendelijk  en hij sprak geen Engels en ik geen Braziliaans, maar we begrepen mekaar.

Bij aankomst, snel alle materiaal gespoeld, mezelf ook en ik vond dat ik recht had op TWEE caipirinha's.

Vandaag het surfboard op en weer maar gas geven. T zal minder indruk maken en ik blijf voor de lodge.

geniet verder van de foto's met de volle maan 🌝